Alle blogs

Een beschouwing over hoe we in het Nederlandse onderwijs worstelen met het vraagstuk van Holocaust-verantwoordelijkheid. De huidige aanpak van ‘goed versus fout’ en zelfs multiperspectiviteit blijkt ontoereikend voor genuanceerde oordeelsvorming.

Een beschrijving over hoe Nederland worstelt met zijn oorlogsverleden, vooral in het onderwijs. De focus ligt op hoe begrippen als ‘accommodatie’ en ‘collaboratie’ worden gebruikt, en hoe dit het zicht vertroebelt op de institutionele medeplichtigheid tijdens de Holocaust.

De film The Zone of Interest biedt geen nieuwe inzichten. We zien geen ontwikkeling. We krijgen wel veel inkijkjes in het kwaad. Achter elkaar gaat het door. Vervreemding op vervreemding. Het is niet de banaliteit van het kwaad dat aan ons wordt getoond, maar de absurditeit. 

Met het oog op de aanstaande openbaarmaking van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR) onderzoek ik of de waarheid werkelijk bevrijdend werkt.

Waarom ontstaat er zoveel ophef als het Verzetsmuseum het woord ‘verzetsheld’ niet gebruikt? Het laat zien hoe we nog steeds worstelen met verschillende perspectieven op onze oorlogsgeschiedenis, en waarom het tijd wordt ons ongemak hierover opzij te zetten.

In dit artikel onderzoek ik Menno ter Braaks visie op NSB’ers als rancuneuze kleinburgers. Aan de hand van mijn eigen familiegeschiedenis stel ik zijn analyse ter discussie. Was het echt alleen wrok die mensen dreef naar de NSB, of speelden er andere factoren mee?

In het dossier dat over mijn opa na de oorlog is gemaakt door de Bijzondere Rechtspleging zijn veel getuigenverklaringen te lezen. Mijn opa wordt beschreven als een zeer overtuigde NSB’er. Een man van principes.